Ορθοπεδική|Η θεραπευτική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης

Η λέξη ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις οστούν & πόρος, πορώδες οστούν και χαρακτηρίζεται από την απώλεια της οστικής αντοχής που οδηγεί σε κατάγματα ευθραυστότητας, χωρίς δηλαδή να προηγηθεί σοβαρός τραυματισμός.

Η οστεοπόρωση είναι μία σοβαρή νόσος που περιγράφεται ως «σιωπηλή επιδημία», διότι πριν συμβεί κάταγμα ο ασθενής δεν έχει κανένα σύμπτωμα. Όταν συμβεί κάταγμα εμφανίζεται ο πόνος και η παραμόρφωση. Στα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης, που και αυτά μπορεί να είναι σιωπηλά, οφείλεται η κύφωση των ηλικιωμένων που δημιουργεί δυσκολία στην αναπνοή κλπ.

Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι, κάθε 30 δευτερόλεπτα, συμβαίνει σε κάτοικο χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα κάταγμα που οφείλεται σε οστεοπόρωση. Το 41% των γυναικών άνω των 50 ετών πάσχει από οστεοπενία, ενώ το 15% των γυναικών 50-59 ετών πάσχει από οστεοπόρωση. Στην ηλικία των 50 ετών, 1 στις 3 γυναίκες και 1 στους 5 άνδρες θα υποστεί ένα οστεοπορωτικό κάταγμα στο υπόλοιπο της ζωής τους. Για τις γυναίκες αυτός ο κίνδυνος είναι υψηλότερος από ότι ο κίνδυνος των καρκίνων του μαστού, ωοθηκών και μήτρας μαζί, ενώ για τους άνδρες είναι αντίστοιχα πολύ υψηλότερος από τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτου. Περίπου το 50% αυτών που έπαθαν ένα οστεοπορωτικό κάταγμα θα πάθουν άλλο ένα, με εκθετική αύξηση του κινδύνου για καθένα κάταγμα.

Αθλητιατρική|Ντόπινγκ (Doping)

Έχει γίνει συχνό το γεγονός να κατηγορούνται αθλητές πως βρέθηκαν ντοπαρισμένοι. Επίσης το bodybuilding έχει χαρακτηρισθεί ως άθλημα του doping. Συνήθως ο κόσμος συγχέει το doping με τα αναβολικά στεροειδή. Τα θεωρεί το ίδιο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Παρακάτω σας παραθέτω μία «άλλη» προσέγγιση που είναι εντελώς προσωπική.

Πριν μιλήσουμε για doping πρέπει να συμφωνήσουμε στο τι είναι: Doping είναι οποιαδήποτε ενέργεια μεταβάλλει με οποιοδήποτε μέσο την αγωνιστική διάθεση. Όπως διαπιστώνετε πρόκειται για ευρύ ορισμό που δίνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. Υπάρχει δηλαδή doping που είναι νόμιμο και doping που είναι παράνομο.

Γενικά|Αλκοολισμός - Επίδραση αλκοόλης στον ανθρώπινο οργανισμό

Ο όρος «αλκοολισμός» αναφέρεται για πρώτη φορά από Ολλανδό γιατρό στα τέλη της δεκαετίας του 1840, ενώ σαν νοσηρή κατάσταση αναλύθηκε το έτος 1972 από το γιατρό John Coakley Lettson.

ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΑΛΚΟΟΛΗ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΔΥΟ ΜΟΡΦΕΣ, ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΘΗ.
Στην οξεία μέθη ανάλογα με την ποσότητα του οινοπνεύματος που καταναλώνεται και τη φυσική κατάσταση του ατόμου (ιδιοσυγκρασία, φύλο, βαθμός πληρώσεως στομάχου) εμφανίζονται διαταραχές συνείδησης, αναστολή κοινωνικών και ψυχολογικών φραγμών, μειωμένη αντίληψη γενικά περιβάλλοντος και προσώπων.

Η χρόνια μέθη χαρακτηρίζεται από καθημερινή χρήση σημαντικής ποσότητας αιθανόλης. Τα άτομα αυτά είναι ανίκανα να αντισταθούν στην αυξημένη επιθυμία τους για κατανάλωση ποτού, οδηγούνται βαθμιαία σε αδυναμία λειτουργίας σωματικών, ψυχικών πράξεων και σκέψεων αν δεν καταναλώσουν ποσότητες οινοπνεύματος (συμπτώματα στέρησης) και οδηγούνται σε χρόνιο αλκοολισμό. Πολύ εύκολα περνάμε από την κοινή, ελεγχόμενη χρήση της αλκοόλης στην κατάχρηση και από εκεί στην εξάρτηση.

Ορθοπεδική|Γιατί δεν αναρρώνουμε όλοι το ίδιο γρήγορα μετά από έναν τραυματισμό;

Μεγάλος λόγος γίνεται τελευταία για τη γενετική προδιάθεση κάθε ανθρώπου να ανταποκριθεί σε ένα ενδεχόμενο τραυματισμό. Ήδη υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για το γενετικό προφίλ των ανθρώπων που, μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό, θα αναρρώσουν γρήγορα, αλλά και αυτών που θα καθυστερήσουν ή που η περίπτωσή τους θα επιπλακεί, ανεξάρτητα από το εάν είναι γυναίκες ή άνδρες, από την ηλικία τους ή τη καλή υγεία τους.

Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το διαφορετικό γονιδιακό προφίλ κάθε ανθρώπου προσδιορίζει τις πρωτεΐνες που παράγονται μετά από τον τραυματισμό είτε ως μοριακά μηνύματα, είτε ως συστατικά της θεραπείας, είτε ως αμυντικός μηχανισμός, με αποτέλεσμα δύο φαινομενικά παρόμοιοι ασθενείς αλλά γενετικά διαφορετικοί να έχουν και διαφορετική ανταπόκριση στο τραύμα. Οι πρώτες μελέτες επί του θέματος έγιναν σε ασθενείς με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές και σκελετικές κακώσεις στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όταν νέοι άνθρωποι με τέτοιες κακώσεις είχαν κακή έκβαση, ενώ άλλοι με παρόμοιες κακώσεις είχαν καλά αποτελέσματα. Το έναυσμα ήταν η ευαισθησία τους στις νοσοκομειακές λοιμώξεις. Σύντομα αποδείχθηκε ότι το διαφορετικό γενετικό προφίλ προστατεύει ή αντίθετα μας κάνει πιο ευάλωτους στις μολύνσεις.